Αρχείο: Συμβολή της Ελευσίνας στην Επανάσταση του 1821
Στα πλαίσια της ανακαίνισης του Β’ ΚΑΠΗ Ελευσίνας, είχαμε τη χαρά να βρούμε τα αρχεία της εφημερίδας «Ελευσινιώτικες Μνήμες» που επιμελούνταν τα μέλη των ΚΑΠΗ. Ανάμεσα στα πολλά και ενδιαφέροντα άρθρα, ανακαλύψαμε και ένα εκτενές άρθρο του αείμνηστου Χρήστου Μελετίου, η δράση του οποίου στο ΚΑΠΗ υπήρξε πολυδιάστατη. Μάλιστα, η βιβλιοθήκη του Β’ ΚΑΠΗ φέρει τιμητικά το όνομά του, καθώς υπήρξε στυλοβάτης της δημιουργίας της.
Το άρθρο έχει τον τίτλο «Συμβολή της Ελευσίνας στην Επανάσταση του 1821» και εστιάζει στη στρατηγική σημασία της περιοχής για την απελευθέρωση της Αθήνας και της Αττικής ευρύτερα. Πιο συγκεκριμένα γίνεται εκτενής αναφορά στη συμβολή του Γιάννη Χατζημελέτη, ο οποίος παραχώρησε μεγάλο μέρος των εκτάσεών του στους Έλληνες αγωνιστές της Ρούμελης με σκοπό να δημιουργήσουν στρατόπεδο στην Ελευσίνα. Έχοντας αυτό το στρατηγικό πλεονέκτημα, οι Έλληνες με αρχηγούς τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και τον Βάσο Μαυροβουνιώτη κατάφεραν να πετύχουν σημαντικές νίκες στην Αττική και τελικά να την απελευθερώσουν.
Ερευνώντας ιστορικές και νεότερες αναφορές, ο Χρήστος Μελετίου πετυχαίνει να αναδείξει τον ρόλο της Ελευσίνας και των Ελευσίνιων στην Επανάσταση του 1821, απ’ την οποία φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια. Γράφει λοιπόν ο αείμνηστος Χρήστος Μελετίου:
Συμβολή της Ελευσίνας στην Επανάσταση του 1821
Με την εφετινή εκδήλωση της επετείου του 1821, να αναφερθούμε στην συμβολή της πόλης μας της Ελευσίνας και της περιοχής , στον απελευθερωτικό αγώνα του ’21, έναν αγώνα , τον σοβαρότερο της Ελληνικής φυλής , που στάθηκε επί 400 ολόκληρα χρόνια υπόδουλη , στη ζωή ,στην έκφραση, στον άνθρωπο, όμως αδούλωτη στο πνεύμα, στη πίστη για τη λευτεριά, τη δικαιοσύνη. Δύο λάβαρα, δύο οράματα φτερούγιζαν και φούντωναν τότε μέσα στη σκέψη, μέσα στη ψυχή των σκλαβωμένων προγόνων μας. Το όραμα της Ολυμπιακής Σημαίας για την συναδέλφωση όλων των Λαών της Γης. Το όραμα της Χριστιανοσύνης, αυτό το λάβαρο της ειρηνικής πορείας που Ναζωραίου για αγάπη, δικαιοσύνη, ισότητα, Ελευθερία.
Πλημμυρισμένη η ψυχή του Έλληνα απ’ αυτά τα ιδεώδη, που οι αιώνες σφυρηλάτησαν το <<πιστεύω>> των δεν ήταν δυνατόν να σταθούν σκλαβωμένοι όσα 400 χρόνια κι αν περνούσαν. Ενωμένοι Λαός, άρχοντες και Κλήρος, έγραψαν την Ιστορία του ’21, με μελάνι από το αίμα των νεκρών Ηρώων, που, δυστυχώς , τόσο άφθονο έχει χυθεί μέχρι σήμερα και που δεν έφτασε να ποτίσει και να φουντώσει το πολυπόθητο δένδρο τη Παγκόσμιας Ειρήνης.
Έτσι, θα αναφερθούμε κι εμείς σήμερα, όχι στα όσα η Ιστορία γράφει και που σε όλους μας είναι γνωστά, αλλά στα όσα η Ιστορία δεν γράφει, αλλά αντλήσαμε τα ντοκουμέντα από άλλες πηγές.
Πόσες φορές στη ζωή μας, ανασκαλείοντας το παρελθόν, δεν γεννιέται μέσα μας, μέσα σ’ αυτό το ανήσυχο εγώ μας, η σκέψη , η λαχτάρα μπορώ να πω, να βρούμε τις ρίζες μας. Κι αν σε κάποια στιγμή ερευνώντας, βρίσκουμε κάτι που έχει άμεση σχέση με το δικό μας περιβάλλον, οικογενειακό ή τοπικό , νοιώθεις μια συγκίνηση, μια ψυχική ικανοποίηση πως έχεις στο ενεργητικό σου ένα μικρό κομμάτι των προγόνων σου από τον αγώνα της Λευτεριάς, τον ξεσηκωμό της Ρωμιοσύνης. Και ερευνώντας αντλείς άγνωστες πτυχές που ατσαλώνουν μέσα σου, πιότερο ακόμη, την ομορφιά της λευτεριάς, της Ειρήνης, της αγάπης στον συνάνθρωπο, και την αντίσταση κατά παντός σφετεριστή των ιδανικών που γεννήθηκαν μέσα μας και φούντωσαν την ψυχή μας. Και νοιώθεις πιότερο την ανάγκη να ‘χεις δίπλα σου ένα κόσμο που χέρι- χέρι να προχωρεί για την πολυπόθητη εδραίωση της Ειρήνης, της λευτεριάς και της παγκόσμιας συναδέλφωσης.
Έτσι, προχωρώντας στην έρευνα, στην αναζήτηση στοιχείων, έπεσε στα χέρια μου ένα έγγραφο, μια περγαμηνή ας πούμε, με ημερομηνία 11 Μαρτίου 1841, μιας συνεδρίασης στην Ύδρα, της <<ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ>>. Υπογραφή προέδρου της Συνελεύσεως ΜΑΝΘΟΣ ΝΟΤΑΡΑΣ, οι Γραμματείς , οι Αντιπρόεδροι, υπογραφές. Οι ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΙ, διακόσιες υπογραφές και μεταξύ αυτών ένας ΧΑΤΖΗΜΕΛΕΤΗΣ.
Ξεφυλλίζοντας ακόμη τον Μπίρη, τον Τσεβά, τον Σάθα, τον Μπεναρδή, τον Φωτιάδη και άλλους Ιστορικούς ως και άλλα στοιχεία, συναντάμε τον Γιάννη Χατζημελέτη, μα που δεν έχει καμία σχέση με τον Μελέτη Βασιλείου, τον δολοφονημένο Ήρωα της Χασιάς και που αναφέρθηκε στο περιοδικό <<ΔΙΑΛΟΓΟΙ>> (τευχ. 1 σελ.14) Μελέτης Βασιλείου Χατζημελέτης, ίσως από σύγχυση των ονομάτων.
Στο προηγούμενο φύλλο της Εφημερίδας μας με θέμα <<ΒΑΣΟΣ ΛΑΣΚΟΣ>> αναφερθήκαμε στους Κουντουριώτες. Μεταξύ αυτών οι Χατζημελέτηδες.
Ας έρθουμε όμως να δούμε τι αναφέρει ο Γ. Τσεβάς στο συγγραφικό του έργο <<Η Ιστορία ΘΗΒΩΝ και ΒΟΙΩΤΙΑΣ>>. Γράφει:
<< Ο Στρατηγός Κατσικογιάννης, έφτασε εις Σαλαμίνα για την ίδρυση Στρατοπέδου εις Ελευσίνα. Το Διοικητήριον της Σαλαμίνος και Δερβενοχωρίων υπεσχέθη ότι θα χορηγήσει τα υλικά μέσα της συντήρησης του Στρατοπέδου ευθύς ως συγκροτηθεί τούτο. Ο Κατσικογιάννης εύρεν μεν την Διοίκησιν τα μάλα πρόθυμον, αλλά στερούμένην υλικών μέσων. Ευτυχώς εκεί τότε ευρίσκετο ένας υπέροχος πολίτης ο Ιωάννης Χατζημελέτης που προσεφέρθει να δώσει τα μέσα της καταλήψεως της Ελευσίνας και της ιδρύσεως του Στρατοπέδου>>.
Και συνεχίζει: <<Επειδή ουδείς των συγγραφέων ποιείται λόγον του κατορθώματος τούτου, παραθέτουμε τινά εκ των εγγράφων τούτων>>.
Αριθμ. 1966- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο επί της Οικονομίας Γραμματεύς Επικρατείας
Προς τους οπλαρχηγούς του εν Ελευσίνι Στρατοπέδου ΣΤΑΘΗΝ ΚΑΤΣΙΚΟΓΙΑΝΝΗ, ΙΩΑΝΝΗΝ ΧΑΤΖΗΜΕΛΕΤΗ και ΓΙΑΝΝΗ ΚΟΛΙΑ.
Έλαβεν η Κυβέρνησις την αναφορά σας, δι’ης επληροφορήθη τα υπέρ Πατρίδος φρονήματα σας και τον οποίον δεικνύετε ένθερμον ζήλον εις την εκστρατείαν ταύτης, εφρόντισε να σας οικονομήσει από τροφάς, αλλ’ επειδή προς το παρόν δεν ηδυνήθη να σας προφθάσει, εν τοσούτω διέταξεν με το υπ.αριθμ. 3442 Διάταγμα της να εξοδεύετε εξ ιδίων σας, εις όσα είναι απολύτως αναγκαία δια το υπό την οδηγίαν σας στρατόπεδον, έχοντας καθαράν σημείωσίν αυτών, δι’ όσα δε εξοδεύσετε και μάλιστα εξ ιδίων, η Κυβέρνησις θέλει να σας αποζημιώσει από τας προσόδους των Δερβανοχωρίων.
Ταύτα η Γραμματεία σας ειδοποιεί προς οδηγίαν σας, εύελπις ούσα ότι θέλετε έχει καθαράν και αποδεδειγμένην απόδειξιν των όσα μέλλει εξοδεύσετε.
Εν Αιγίνει 10 Ιανουαρίου 1828
Ο επί της Οικονομίας Γραμματεύς Επικρατείας
Π.Ν. Λοιδορίκης.
Και άλλο έγγραφο:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Ο επί των πολεμικών Γραμματεύς της Επικρατείας
Προς τους Στρατηγούς ΣΤΑΘΗΝ ΚΑΤΣΙΚΟΓΙΑΝΝΗΝ, ΙΩΑΝΝΗΝ ΧΑΤΖΗΜΕΛΕΤΗΝ και Ι. ΚΟΛΛΙΑΝ.
Ευχαρίστως θεωρήσασα η Κυβέρνησις τα εν τη αναφορά σε σας ενδιαλαμβανόμενα, επήνεσε την οποίαν εδείξατε προθυμίαν εις την σύστασιν του αυτόθι στρατοπέδου επαξίαν των φρονημάτων, της εμπειρίας και του χαρακτήρος σας. Επόθησεν η Κυβέρνησις να εκτελέσει τας αιτήσεις σας πάραυτα, αλλ’ επειδή η αισία έλευσις του Κυβερνήτου ειςΝαύπλιον, μέλλει να διευθεήσει όλα τα αιτούμενα δια την των Ελληνικών πραγμάτων πρόοδον, η Κυβέρνησις εν τοσούτω σας προτρέπει να εξακολουθήσετε πολλά ολίγον ακόμητην σειράν των γενναίων πράξεων σας, των οποίων την ανακούφησιν θέλει να ενεργήση η αισία έλευσις του Κυβερνήτου, επερειδομένη εις την συνήθη πατριωτικήν προθυμίαν και οδηγίαν σας.
Εν Αιγίνει τη 20 Ιανουαρίου 1828
Ο επί των πολεμικών Γραμματεύς της Επικρατείας Α.Βλαχόπουλος.
Ας δούμε όμως άλλες πηγές, τι αναφέρουν για την κατάσταση την εποχή αυτή. <<Κατά το πρώτον ήμισυ του έτους 1826 διεδραμματίσθησαν γεγονότα λίαν δυσάρεστα δια την τύχην της Επαναστάσεως. Η μεν Πελοπόννησος εξακολουθεί να σφαδάζει υπό το πέλμα του Ιμπραήμ, το δε Μεσολόγγι, πολιορκούμενο από θαλάσσης υπό τούτου, από ξηράς δε υπό του Κιουταχή, υπέκυψε μετά μακροχρόνιον ηρωικόν αγώνα την νύχτα της 10ης Απριλίου.
Μετά το θλιβερόν τούτο γεγονός το οποίο συνεκίνησε σύμπασα την ανθρωπότητα, ολόκληρη η Δυτ. Ελλάς περιήλθε εις χείρας των Τούρκων, εν δε τη Ανατ. Ελλάδα η Επανάστασις εξέπνεε , διότι δεν έμενον εις χείρας των Επαναστατών η μη μόνον το Φρούριον της Ακροπόλεως και τα Κούντουρα, άτινα κατήχον ο Βάσος και ο Κριεζώτης. Η Ελληνική Κυβέρνησις ευρεθείσα τότε προ Επαναστάσεως εκπνεούσης, έσχε την έμπνευσιν να διορίσει αρχηστράτηγον τον Γεώργιον Καραϊσκάκη. Η πράξις αυτή της Ελληνικής Κυβερνήσεως έσωσε την Ελλάδα εκ βεβαίας καταστροφής.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης αναλαβών την αρχηστρατηγίαν κατόρθωσε δια σειράς κατορθωμάτων να αναστήσει την ήδη νεκράν Επανάστασιν.
Στις 19 Ιουλίου 1826 έφτασε εις Σαλαμίνα με 130 άνδρες και εκείθεν εις Ελευσίνα όπου έστησε το Στρατηγείον του. Εκεί συγκεντρώθηκαν 3.500 άνδρες από τα Δεβενοχώρια υπό τον Βάσον Κριεζώτην και Σκουρτανιώτην, από τα Βίλλια υπό τον Κριεμάδην και από τους Κουντουργιώτες ( Ελευσίνα –Μάνδρα- Μαγούλα ) υπό τους ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΤΖΗΜΕΛΕΤΗ- ΔΗΜ.ΚΡΙΕΚΟΥΖΗ και Γ.ΛΙΑΣΚΟ.
Άρχισε η δράσις και ο Καραϊσκάκης από το στρατόπεδο της Ελευσίνας επετέθη κατά του Κιουταχή που προωθήθη από την Θήβα με 10.000 στρατό.
Η σύγκρουση ήταν τρομερή. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν τεράστιες. Υποχωρώντας έκαψαν τη Μαγούλα. Ο Κιουταχής ενισχυθείς υπό του Καρυστινού Ομέρ Πασά, με μεγάλες δυνάμεις επετέθη κατά του Καραϊσκάκη εις το Χαϊδάρι και ο Καραϊσκάκης υπέστη δεινήν ήτταν και τούτο οφείλετο στην επιμονήν του αναμιχθέντος Στρατηγού Φαβιέρου να δοθεί μάχη εκ παρατάξεως…Δυσαρεστηθείς δε ο Φαβιέρος γιατί εδικαιώθη ο Καραϊσκάκης που δεν συμφωνούσε με τα σχέδιά του απήλθε μετά των υπ’ αυτών εις Σαλαμίνα. Ο Καραϊσκάκης επιστρέψας εις το στρατόπεδο της Ελευσίνας, συνέχισε τον νικηφόρο αγώνα με την δική του τακτική>>.
Μα ας σταθούμε στο θέμα μας που είναι ο Γιάννης Χατζημελέτης, και να στραφούμε σε κείμενα που είδαν το φως της δημοσιότητας το 1960 από την εφημερίδα ΒΗΜΑ με κείμενα του Σ. Στεφάνου. Γράφουν μεταξύ άλλων:
<<Δεν πρέπει να στηριχτούμε στην γεροντική μνήμη του ηρωικού Καπτάν Βασίλη του σωματοφύλακα του Βάσου για να βγάλουμε τα συμπερασματά μας. Αλλά η αφήγηση του έχει κάποια αξία γιατί δείχνει τους δισταγμούς του Βάσου (πρόκειται για τον Βάσο Μαυροβουνιώτη ) προτού τολμήσει να πάει να στήσει μονάχος του , μαζί με τον μπράτιμό του Κριεζώτη στρατόπεδο Ελληνικό, στον κάμπο. Για να εκτιμήσουμε το τόλμημα, πρέπει να ξαναθυμηθούμε ότι ο Γκούρας δεν το κουνούσεαπό την Ακρόπολη ,ότι η Κυβέρνηση ήταν έρμαιο εκείνη την ώρα της αναρχείας στο Ναύπλιο, ότι δεν υπήρχε ίχνος Ελληνικής αντιστάσεως στη Στερεά και ότι την στιγμή αυτή ο Ρούμελη –Βαλεσής με την νικηφόρα στρατειά του κατέβαινε να πάρει την Αθήνα και να περάσει απ’ εκεί στον Μωριά. Βγαίνουν λοιπόν ο Βάσος και ο Κριεζώτης και στήνουν τα όπλα τους στον δρόμο της Τουρκικής φάλαγγας για να την κόψουν τον δρόμο, το πέρασμα για την Αθήνα. Η Ελευσίνα είναι το στρατηγικό κλειδί της Αθήνας, τουλάχιστον από την Νροτουνιια τον κν μεταξύ άλλων ΖΗΜΕΛΕΤΗΝ ότια πλευρά . Έπρεπε με κάθε θυσία λοιπόν να στήσουν στρατόπεδο στην Ελευσίνα. Αυτή η σκέψη των τολμηρών οπλαρχηγών, για όλους τους άλλους πολέμαρχους του αγώνα, ήταν μια πρωτάκουστη τρέλλα.
Ο Βάσος έλεγε πως πρέπει νάταν από Θεού η διαταγή αυτή και να που ήρθε.
Ο Βάσος είχε ιδιαίτερη θρησκευτική προσήλωση στον Αϊ Γιώργη και στη σημαία του τη γαλάζια με το σταυρό, στην πάνω γωνία , είχε τον καβαλάρη Άγιο.
Τέλος το στρατόπεδο της Ελευσίνας στήθηκε από τον Βάσο και τον Κριεζώτη σε πείσμα κάθε στρατιωτικής φρονήσεως. Για να στηθεί όμως το στρατόπεδο αυτό, που είχε σαν αντικειμενικό σκοπό να γίνει προγεφύρωμα του Καραϊσκάκη δεν έφτανε μόνο η παληκαριά. Χρειάζονταν όπλα, τρόφιμα και εφόδια και οι δύο οπλαρχηγοί είχαν φτάσει μόνο με τα τσαρούχια τους και ίσως δίχως κι αυτά.
Που να βρεθούν τα μέσα, έστω και για τις πρώτες ανάγκες; Αυτό ήταν πολύ απίθανο.
Ξεκινάει λοιπόν ο Βάσος και πάει βρίσκει στο αρχοντικό του τον προεστό της Ελευσίνας και των Δερβενιών, τον Γιάννη Χατζημελέτη. Οι Χατζημελέτηδες ήσαν τότε οι πλούσιοι όλης της περιοχής. Ορίζανε απέραντα κτήματα, είχανε άπειρα ζωντανά ,οι αποθήκες τους ήταν φορτωμένες με καρπούς και λάδι.
Αν το ‘θελε ο Καπτάν Γιάννης η τύχη του στρατοπέδου της Ελευσίνας ήταν εξασφαλισμένη. Το πιθανότερο όμως θα ‘ταν να μην θέλει. Και κανένας δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για έλλειψη πατριωτισμού. Μέσα σε ένα ακάθεκτο ρεύμα ηττοπάθειας και υποταγής, που εσάρωνε όλη την Ρούμελη, ποιος θα μπορούσε να αξιώσει ηρωισμούς από τον φιλήσυχο μεγαλονοικοκύρη;
Ο Βάσος ήταν μέχρις υπερβολής λιγομίλητος. Σ’ όλη του τη ζωή μετρούσε τα λόγια του ένα-ένα και η γλώσσα του δεν τον βοηθούσε πολύ. Τα Ελληνικά του που δεν είχαν λουστραριστεί σε σχολείο, ήσαν πολύ φτωχά. Στο μόνο πεδίο όπου είχε ευχέρεια ήταν οι βλαστήμιες. Αψύς άνθρωπος, εκρηκτικός, αιματώδης, ντερέκι έως δύο μέτρα, άφηνε το θυμό του να ξεσπάει σαν ηφαίστειο, κάθε φορά που δινότανε η περίπτωση. Όλες τις άλλες ώρες καθόταν σιωπηλός. Μόνο σκεφτόταν. Εν τούτοις, όταν πήγε να βρει τον Χατζημελέτη, φαίνεται πως επιστράτευσε όλη του την ευγλωττία και την πιστηκότητα.
<<Κυρ Γιάννη>> του είπε κοιτάζοντας τον στα μάτια, <<Η τύχη του στρατοπέδου της Λεψίνας από το οποίο κρέμεται η τύχη του Έθνους, είναι στα χέρια σου. Αν θέλεις του λόγου σου, θα μείνουμε εδώ και θα χτυπήσουμε τον Κιουταχή, όσπου ναρθούν κι άλλοι από τον Μωριά. Βάλε το χέρι σου στην καρδιά και πάρε μια απόφαση>>.
Φαίνεται πως δεν κάθησε να κάνει δεύτερη σκέψη ο Χατζημελέτης.
Αστραπιαία μπήκε στο νόημα της στρατηγικής σκοπιμότητας που παρουσίαζε το χωριό του εκείνη την ώρα. Έβαλε τη παλάμη στο στόμα της φρόνησης, που φώναζε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του. Σήκωσε και κοίταξε κατάματα τους δύο στρατηγούς και με σοβαρότητα τους είπε: <<Καπετάνιοι, απ’ αυτή την ώρα, ότι έχω και δεν έχω, κτήματα,καρπούς, ζώα, λεφτά, είναι στη διάθεσή σας. Αλλ’ αυτό είναι λίγο. Εγώ ο ίδιος και τα παιδιά μου και όλο μου το σόι, προσφερόμαστε να γίνουμε στρατιώτες κοντά σας και είμαι βέβαιος πως κι όλοι οι πατριώτες μου, σαν το μάθουν, θα ακολουθήσουν το παράδειγμά μου>>.
Και πράγματι πλήθος από Δερβενοχωρίτες και άλλες γύρω περιοχές ήρθαν σε εκείνη την ώρα του κινδύνου και αυξήσανε τις τάξεις των σωμάτων του Βάσου και Κριεζώτη. Κι ο ίδιος ο Γέρο Χατζημελέτης έγινε ο Νέστωρας του Στρατοπέδου και ο γιός του ο Μελέτης μπήκε γραμματέας και έμεινε και μετά την επανάσταση όπως και ο άλλος ο Γιος του ο Σπύρος Χατζημελέτης: Και πραγματικά, όπως οραματίστηκε ο Βάσος, με την άφιξή του Γ. Καραϊσκάκη, ο αγώνας από το στρατόπεδο της Ελευσίνας μπήκε στην τελική ευθεία για την απελευθέρωση μας από τον Τουρκικό ζυγό>>.
Και συνεχίζει το κείμενο: << Μέσα στην πινακοθήκη των Ηρώων του ’21, αυτός ο αγωνιστής Χατζημελέτης, αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα μορφή. Φυσικά δεν τον έχουμε προσέξει κι αυτόν, καθώς και τόσους άλλους του Εθνικού Αγών. Ξανακούστηκε αυτό το όνομα, μολονότι η Οικογένεια Χατζημελέτη, έφτασε μέχρι την εποχή μας;
Είδατε πουθενά γραμμένο πως ο πατριώτης Γιάννης Χατζημελέτης, άμα τελείωσε ο πόλεμος και βγήκανε δίκαιοι και άδικοι και γυρεύανε από την ψωροκώσταινα αποζημιώσεις και μισθούς υπηρεσίες, έξοδα, ζημιές, κ.λπ. πως ο περήφανος προεστός της Ελευσίνας, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ζητήσει κάτι κι εκείνος για όσα είχε δώσει στο Έθνος;
Το στρατόπεδο στην Ελευσίνα τον είχε καταστρέψει. Αυτός το συντηρούσε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Είχε λοιπόν κάθε δικαίωμα να ζητήσει αποζημίωση.
Και είχε και ανάγκη ο ταλαίπωρος Χατζημελέτης γιατί η ασυλόγιστη γενναιοδωρία του, κατέληξε να τον κάνει φτωχό. Σ’ όλους που τον προτρέπανε να κάνει κι αυτός την αίτησή του, απαντούσε ο Γέρο Χατζημελέτης: <<Άστε τα βρε παιδιά. Εγώ έκαμα το χρέος μου>>.
Θα πούνε οι ιδεολόγοι πως αν δεν άφησε πλούτη στα παιδιά του ο Χατζημελέτης, τους άφηκε όμως ένα τιμημένο ένδοξο όνομα. Αλλά στο τόπο μας, κι αυτό είναι αμφισβητήσιμο. Αναζήτησα στα λεξικά να βρω δύο λόγια για τον Χατζημελέτη και δεν ανακάλυψα τίποτα. Χάθηκε κι αυτός μέσα στον ανώνυμο Γαλαξία των Ηρώων του ’21 όπου κρύβονται τόσες και τόσες άλλες ωραίες μορφές>>.
Αυτά γράφει στην ιστορική του μελέτη ο Στ. Στεφάνου.
